جنس ابزار های تراشکاری
ابزارهایی که در صنعت تراشگاری استفاده میشوند، جنسهای متفاوتی دارند. در ادامه با ما همراه باشید برای معرفی انواع جنسهای تراشکاری:
فولاد ابزار غیرآلیاژ:
این فولاد ۵۰ الی ۵۱ درصد کربن دارد. فولاد غیر آلیاژ برای برش با سرعتهای بالا مناسب نیست. چرا که این فولاد در مقابل حرارتی برابر با ۲۵۰ درجه سانتی گراد سختی خود را از دست میدهد. این جنس ابزار را برای ساختن رندههای تراشکاری مورد استفاده قرار میدهند. این فولاد را اغلب با نام کربن و یا فولاد ابزار میشناسند.
فولاد آلیاژدار:
آلیاژ این فولاد غیر از کربن شامل مقداری ولفرام، کرم، وانادیوم، مولیبدن و نظایر آن است. ممکن است درصد آلیاژ این فولاد متغیر باشد. برای مثال، فولاد تندبر، مقدار درصد آلیاژش زیاد است و مقاومتش در برابر سائیدگی نیز خیلی زیاد است. این فولاد سختی خود را حتی تا ۶۰۰ درجه سانتی گراد حفظ میکند.
دلیل داشتن مقاومت سختی این فولاد در برابر حرارت وجود ولفرام است. به دلیل وجود همین خاصیت، از این ابزار برای برش با سرعتهای خیلی زیاد مورد استفاده است. چون قیمت فولاد تند بر زیاد است اغلب فقط قسمت برنده ابزار و یا صفحه ای از این فولاد را روی بدنه رنده که از جنس فولاد ماشین سازی است نصب کرده و جوش میدهند.
فلزات سخت:
این نوع فلزات قدرت انجام کار را مقدار زیادی بالا میبرند. قسمت اصلی تشکیل دهنده فلزات سخت، ولفرام و یا مولیبدن است. علاوه بر اینها مقداری کبالت و کربن نیز در ساختار آن وجود دارد. به دلیل قیمت بالای فلز سخت، تیغه های نرم شدهای از آن را روی برندهای از فولادهای ساختمانی لحیم مینمایند.
رندههای تراشکاری با جنس فولاد سخت، حرارت ۹۰۰ درجهای ناشی از برش را هم به خوبی تحمل میکنند. به همین دلیل، از این ابزار برای انجام کار با سرعتهای بالا استفاده میشود. استفاده از این ابزار با این خاصیت زمان انجام کار را کوتاهتر میکند. نتیجه این است که سرعت برش در کار بالا میرود و کار هم کاملا صاف و تمیز به دست میآید. برای انجام کار روی جنس های مختلف کارهای تراشکاری لازم است نوع فلز سخت متناسب با آنها به کار رود.
رنده الماسه ها:
به جای لبه برنده ابزارها اغلب از رنده الماسه استفاده میکنند. جنس این رندهها خیلی سخت بوده و مقاومت زیادی در برابر ساییدگی دارند. برای انجام ظریفکاری روی قطعات، از این ابزار روی ماشینهای مخصوص استفاده میشود.